VUB-onderzoek naar zelfhelende bouwmaterialen: schimmels als gatenvullers

Schematische voorstelleng van hoe zelfhelend beton door myceliumdraden hersteld wordt (beeld VUB) Schimmels en gebouwen: wie beide hoort noemen in éénzelfde zin denkt maar aan één ding: saneren. Toch kunnen schimmels ook oplossingen bieden voor heel wat problemen die in de bouwpraktijk opduiken. Ingenieur-architect Aurélie Van Wylick onderzoekt in de laboratoria van de VUB hoe ze schimmels op een duurzame manier kan inzetten om de levensduur van klassieke bouwmaterialen op te krikken en ze zelfs zelfhelend te maken. Kunnen schimmels onze toekomstige gebouwen op eigen kracht repareren en hoe kunnen architecten en aannemers het zelfhelend karakter van bouwmaterialen anticiperen. De VUB heeft een lange traditie in het onderzoek naar composietmaterialen waarin de structuur van de myceliumdraden van schimmels het bindende element zijn, onderzoek dat plaatsvindt binnen een interdisciplinair consortium van de onderzoeksgroepen 'Architectural engineering' (ARCH), 'Microbiology' (MICR) en 'Physical Chemistry and Polymer Science' (FYSC). Hoewel de vergelijking niet helemaal opgaat zou je, om het simpel te stellen, die myceliumdraden kunnen vergelijken met de wortels van planten. Ze vormen een dicht, complex en zeer fijnmazig netwerk dat zich voedt met een natuurlijke voedingsbron (zoals vezels).