Er was eens een cerebraal bloedvat...

- EN- NL - FR
Cerebrale arteriografie (Source: depositphotos / imagepointfr)
Cerebrale arteriografie (Source: depositphotos / imagepointfr)

Een team van de ULB heeft ontdekt hoe bloedvaten in de hersenen worden gevormd en hoe ze verschillen van andere bloedvaten in het lichaam. Een belangrijke vooruitgang die kan leiden tot nieuwe therapeutische benaderingen.

Hart- en vaatziekten, waaronder myocardinfarcten en beroertes, zijn wereldwijd de belangrijkste doodsoorzaak en eisen ongeveer 18 miljoen levens per jaar. Deze constatering rechtvaardigt het gezegde dat je maar zo oud bent als je slagaders en verklaart waarom onderzoekers voortdurend proberen te begrijpen hoe het hart- en vaatstelsel zich ontwikkelt en functioneert.

Onder leiding van Prof. Benoit Vanhollebeke - Professor in het Departement Moleculaire Biologie, Faculteit Wetenschappen, Vrije Universiteit Brussel en recente winnaar van de Lambertine Lacroix Prijs 2024 voor hart- en vaatziekten - heeft een team van de ULB zopas een belangrijke ontdekking gedaan. In tegenstelling tot het algemeen aanvaarde idee dat bloedvaten zich in het hele lichaam op dezelfde manier vormen, hebben Giel Schevenels en zijn collega’s ontdekt dat de bloedvaten die de hersenen irrigeren aan andere en nieuwe regels gehoorzamen. De onderzoekers hebben ontdekt dat hersenvaten zijn uitgerust met een specifiek enzym dat essentieel is om de hersenen binnen te dringen. Hun studie werd op 3 april 2024 gepubliceerd in het tijdschrift Nature.

"Wat ik interessant vind in deze studie is dat de controle van de cerebrale vascularisatie die we onthullen de vaten tegelijkertijd in staat stelt om specifieke eigenschappen te verwerven die aangepast zijn aan de cerebrale omgeving, bekend als de bloed-hersenbarrière. Er lijkt dus een functionele afstemming te zijn tussen het ontstaan van de vaten en hun specifieke functies ", legt Benoit Vanhollebeke uit.

De bloed-hersenbarrière is een reeks kenmerken van de bloedvaten in de hersenen die de uitwisseling tussen bloed en hersenweefsel sterk beperken. De identificatie van dit mechanisme geeft ons hoop dat het ooit mogelijk zal zijn om therapeutische benaderingen te ontwikkelen die specifiek gericht zijn op de hersenvaten, wat een belangrijke klinische uitdaging vormt bij veel neurologische aandoeningen," concludeert de onderzoeker.