Het proefschrift van Cédric Vanhoolandt, dat onder de supervisie staat van Jim Plumat, hoogleraar Didactiek van de Natuurkunde aan de UNamur, is gebaseerd op de belangrijkste hypothese dat training in remmende controle kan worden overgedragen naar onderwijsdisciplines in de Federatie Wallonië-Brussel (wetenschappen, wiskunde, spelling, enz.). De remmende controle is een cognitief mechanisme dat ons in staat stelt om automatismen te weerstaan zodat we ons volledig kunnen concentreren op het voltooien van een taak. Hoe kunnen we dit mechanisme, dat intensief gebruikt wordt in het leerproces, trainen?
Om deze vraag te beantwoorden was het proefschrift van Cédric Vanhoolandt, dat uniek was in zijn onderzoeksaanpak, gebaseerd op een veldanalyse van het eerste niveau van het secundair onderwijs tot en met het eerste jaar van het hoger onderwijs.
Het was erg belangrijk voor mij om verankerd te zijn in een echte context met studenten en om samen te werken met docenten.
Cédric Vanhoolandt, onderzoeker aan het Institut de Recherches en Didactiques et Éducation van UNamur en docent wetenschappen
De eerste fase van zijn thesis bestond uit het creëren van originele tests in de context van de Federatie Wallonië-Brussel. Een van de tests is afgeleid van de ’Stroop-taak’, waarbij de kleur van een woord dat zelf een kleur is, moet worden gezegd. Hoe sneller de leerling antwoordt, hoe groter het risico om een fout te maken.
Uit deze tests zijn diagnoses naar voren gekomen die op het niveau van de middelbare school "hardnekkige tekortkomingen in de redeneervaardigheden van leerlingen, ingesleten vooroordelen en een significant verband met de remmende controle van leerlingen " laten zien. En op het niveau van het hoger onderwijs, zelfs in exacte vakken, lijken ongeveer 3 op 4 studenten niet het stadium van cognitieve ontwikkeling te hebben bereikt waarin een individu abstract zou moeten kunnen redeneren. En toch is dit een vaardigheid die verwacht wordt bij toelating tot het hoger onderwijs", legt Cédric Vanhoolandt uit.
Om het geconstateerde tekort te compenseren, besloot de auteur zijn onderzoek voort te zetten door een neurocognitief trainingsprogramma te ontwikkelen voor middelbare scholieren en studenten in het hoger onderwijs.
De resultaten zijn opvallend. Hoe intensiever de neurocognitieve training, hoe groter de toename in prestatie, vooral bij tieners. Deze prestaties werden overgebracht naar een vergelijkingstaak voor breuken. Over het algemeen vergeleken de getrainde leerlingen breuken beter en sneller.
Bovendien boeken individuen die aanvankelijk minder goed presteren meer vooruitgang door neurocognitieve training te mobiliseren. Deze bevinding opent een innovatieve deur naar gedifferentieerd onderwijs door de creatie van innovatieve gepersonaliseerde hulpmiddelen, die een meerwaarde bieden voor leerlingen die dit bijzonder nodig hebben.
Het proefschrift van Cédric Vanhoolandt, getiteld "Design of diagnostic tools and inhibitory control training for heuristics in science. Aspects didactiques et transfert dans les disciplines scientifiques chez des adolescents en situation scolaire", viel in de smaak bij de jury van de Philippe Maystadt Prijs. Zijn werk markeert een potentieel keerpunt in het onderwijssysteem, met de mogelijkheid om pedagogische en didactische hulpmiddelen te integreren die zich richten op het mobiliseren van remmende controle om leerlingen te helpen gestage vooruitgang te boeken. "De Philippe Maystadt Prijs is een kans om bekendheid te geven aan wat er bij UNamur op het gebied van onderwijswetenschappelijk onderzoek wordt gedaan," zegt Cédric Vanhoolandt.
Wat is de Philippe Maystadt Prijs?
De Philippe Maystadt Prijs is een initiatief van ARES en is bedoeld als beloning voor het beste eindejaars-, bachelor-, master- en doctoraatswerk van studenten in de Federatie Wallonië-Brussel (België) over het thema van het onderwijs van morgen. De prijzen werden op 19 januari uitgereikt in aanwezigheid van de minister van Hoger Onderwijs, Françoise Bertieaux.
De resultaten van dit proefschrift hebben nu geleid tot de ontwikkeling van een gratis digitale toepassing, "NeuroCoach". Hiermee kan de remmende controle worden getraind voor educatieve doeleinden en kunnen ook andere hulpmiddelen worden geïntegreerd die bijdragen aan de differentiatie van het leren. De Belgische vereniging ’J’apprends autrement’ is al partner in het project en verantwoordelijk voor de ontwikkeling ervan, terwijl onderwijsnetwerken graag willen meewerken aan de applicatie.
Door leerlingen en leerkrachten centraal te stellen in zijn onderzoek, kan Cédric Vanhoolandt zeker veelbelovende (techno)pedagogische spin-offs bieden voor het secundair en hoger onderwijs in de Federatie Wallonië-Brussel!